რეი ბრედბერი

1. GERMANNE (Off)
[ 07 Sep 2013, 11:25 ]
ამერიკელი მწერალი. აღიარებულია XX საუკუნის ერთ-ერთ საუკეთესო ფანტასტ მწერლად. მისი სრული გვარ-სახელია რეიმონდ დაგლას ბრედბერი. დაიბადა ილინოისის შტაში. მამა, ლეონარდ სპოლდინგ ბრედბერი ამერიკაში პირველმოსახლე ინგლისელი იყო; დედა, მარი ესთერ მობერგი - შვედი. ბედნიერი ბავშვობა არ ჰქონია. უფროსი ძმას მის დაბადებამდე დაღუპულა, ხოლო უმცროსი და 6 წლისას გარდაეცვალა. 9 წლისა მთელ თავისუფალ დროს ბიბლიოთეკაში ატარებდა. დიდი დეპრესიის წლებში ოჯახი ლოს-ანჯელესში გადასახლდა, სადაც რეიმონდმასაშუალო სასწავლებელი დაამთავრა. ამის შემდეგ სამ წელიწადს ქალაქის ქუჩებში გაზეთებს ყიდდა, თუმცა კოლეჯში სწავლის გასაგრძელებელი თანხის მოგროვება ვერ შეძლო. მაგრამ ამას მის განათლებაზე არ უმოქმედია. როგორც თვითონ წერდა, ღარიბი ოჯახის შვილმა უნივერსიტეტის ნაცვლად "ბიბლიოთეკა დაასრულა".
წერა 12 წლისამ დაიწყო, 20 წლისას კი უკვე სჯეროდა, რომ აუცილებლად მწერალი გახდებოდა. პირველ ფანტასტიკურ მოთხრობებს მეორეხარისხოვან ჟურნალებში ბეჭდავდა.როცა პირველი კრებულით ნიუ-იორკში გაემგზავრა ლიტერატურულ აგენტთან, ავტობუსით მოუწია წასვლამ, რადგან მატარებლის ფული არ ჰქონდა. მეორე გამგზავრებისას კი უკვე თაყვანისმცემლები ავტოგრაფს სთხოვდნენ. რომანმა "451 ფარენჰაიტით", რომელიც 1953 წელს გამოქვეყნდა, იგი მსოფლიოში ცნობილ ფანტასტ-მწერლად აქცია.
მთელი ცხოვრება ერთ ქალს ერთგულებდა. მარგარეტ მაკკლიუზე 1947 წელს იქორწინა და ოთხი ქალიშვილი ეყოლათ. მარგარიტა ყველაფერს აკეთებდა, რომ რეისთვის იდეალური სამუშაო პირობები შეექმნა. მწერალმა თავისი რომანი "მარსის ქრონიკა" სწორედ თავის მარგარეტს მიუძღვნა.

უჩვეულოა სიუჟეტი რომანისა "451 ფარენჰაიტით". ამ ტემპერატურას ქაღალდი ვერ უძლებს - აალდება. შემზარავი გამხდარა ტექნიკური აღმასვლა ყოფილი მეხანძრის ქალაქში. აქ ვეტო დასდებია წიგნს, რომელიც საზოგადოების უბოროტეს მტრად უქცევიათ. ამიტომაც შეუქმნიათ მეხანძრეთა რაზმები, რმოლებიც თუნდაც ერთი წიგნის გამოჩენისას მზად არიან, ცეცხლისმფრქვეველი მანქანებით შეებრძოლონ მას. და როცა ერთ-ერთი მეხანძრე წინ აღუდგება ამ უსულულობას, მთელი ქალაქი დაედევნება განსწირულს... მერე მოვლენები ისევ უჩვეულოდ ვითარდება. ფერფლადქცეულ ქალაქს სასწაულებრივად გამორიდებიან ყოფილი პროფესორები, ლიტერატორები, რომელთაც გონებში აღუბეჭდავთ ოდესღაც წაკითხული წიგნები.მათი იმედი აქვთ, რომ ასე გადაარჩენენ სვიფტს, შოპენჰაუერს, აინშტაინს, არისტოფანეს.. მწერალმა შეძლო მკითხველის დარწმუნება იმაში, რომ სწავლულთა გონებაში თავმოყრილი საგანძური სწორედ ის ძალაა, რომელიც კაცობრიობას ფენიქსისბრ ფერფლიდან აღადგენს! რეი ბრედბერის პოპულარობა კიდევ უფრო გაიზარდა მისი რომანების მიხედვით გადაღებულმა მხატვრულმა ფილმებმა, რომელთა შორისაც უპირველესია "451 ფარენჰაიტით".

ნაწყვეტი წიგნიდან "451 ფარენჰაიტით" :
" კლარისა გაქრა!
მონტეგი ჯერ ვერც კი მიხვდა, რატომ იყო ეს საღამო ასეთი, მერე კი იგრძნო, რომ იქაურობას კლარისა აკლდა. მინდორზე, ხეებზე, ქუჩებში - ყველგან სიცარიელე სუფევდა და ჯერ კიდევ მანამ, ვიდრე მიხვდებოდა, რას ისაკლისებდა, ვიდრე მეტროს სადგურთან მივიდოდა და ძებნას დაუწყებდა, იგრძნო, რომ გული დაუმძიმდა".

"451º ფარენჰაიტით"-ფრაზები წიგნიდან:

– 1 – ხალხი ჩირაღდანს ჰგავს, რომელიც, სანამ არ ჩააქრობენ, მხოლოდ საკუთარ შუქს ასხივებს. რა იშვიათად ხდება, რომ სხვა ადამიანმა ასახოს შენი სახე და დაგანახვოს შენი შთაბეჭდილებები, შენი იდუმალი და მოკრძალებული ფიქრები.
– 2 –ჩვენს საუკუნეში ყველაფერი გაუფასურდა. ადამიანისა და ქაღალდის ხელსახოცს ერთი ფასი აქვს. შეგიძლია ცხვირი მოიწმინდო ადამიანით, დაჭმუჭნო, გადააგდო. მერე მეორეს წასწვდე, თითზე შემოიხვიო, ნესტოები გამოიწმინდო და გადააგდო.
– 3 – ახლა არავის სცალია სხვისთვის.
– 4 – ხანძარი ღამე ლამაზ სპექტაკლს წააგავს.
– 5 – ყოველი წიგნის უკან ადამიანი იდგა, ადამიანი ფიქრობდა მსჯელობდა და დიდი წვალებით ნელ–ნელა გადაჰქონდა თავისი აზრი ქაღალდზე.
– 6 – რაც უფრო ხალხმრავალია ბაზარი, მით უფრო ჭირს ისე გავლა, რომ მხარი არავის გაჰკრა.
– 7 – წიგნებში განა ყველაფერია, რასაც თქვენ ეძებთ? იგი ყველგან უნდა ეძებოთ – ძველ გრამაფონის ფირფიტებში, ძველ კინოფილმებში, ძველ მეგობრებში. ეძებეთ ბუნებაში, საკუთარ თავში! წიგნები მხოლოდ ერთ–ერთი ვრცელი საცავი იყო, სადაც იმას ვინახავდით, რისი დავიწყებისაც გვეშინოდა.
– 8 – ახლა ხომ გესმით, რატომ იწვევენ წიგნები ასეთ სიძულვილსა და შიშს! ისინი გვიჩვენებენ ფორმებს ცხოვრების სახეზე. ფუფუნების მაძიებელთ კი უნდათ, მხოლოდ სანთელივით დაწმენდილ, უფერო, უბეწვო და არაფრის მთქმელ სახეს უყურონ.
– 9 – ჩვენ ახლა ისეთ დროში ვცხოვრობთ, რომ ყვავილებიც კი უარს ამბობენ წვიმის წყალსა და ნოყიერ ნიადაგზე და ცდილობენ თავიანთი თანამოძმეებით დაიკმაყოფილონ შიმშილი. მაგრამ თვით ცაში ანთებული თვალწარმტაცი ფეიერვერკიც ხომ მიწიერი ქიმიის პირმშოა!
– 10 – ზოგი ჭირი მარგებელია: როცა დასაკარგავი არაფერი გაქვს, არც არაფრისა გეშინია.
– 11 – თქვენ კი ნურც გარანტიას ითხოვთ და ნურც იმას ფიქრობთ, რომ მხოლოდ რომელიმე ადამიანი, მანქანა ან ბიბლიოთეკა მოგიტანთ ხსნას. თვითონვე უნდა გაიკვლიოთ გზა და თუ დაიხრჩობით, ის მაინც გეცოდინებათ, რომ ნაპირისკენ გეჭირათ გეზი.

12 – ხალხმა თვითონ, თავისი ნებით მიატოვა წიგნების კითხვა...

13 – ვინც არ აშენებს, უნდა დაანგრიოს.
– 14 – შეცდომები ხანდახან შეიძლება სასარგებლოც კი იყოს.
– 15 – რაც გადასარჩენია, უნდა გადავარჩინოთ, რაც გასაკეთებელია, უნდა გავაკეთოთ.
– 16 – რა საოცარია, რა წარმოუდგენელია, ისე გინდოდეს სიკვდილი, რომ შეიარაღებული ადამიანი ირგლივ გივლიდეს და შენ ხმა კი არ ჩაიწყვიტო, რათა ამით სიცოცხლე შეინარჩუნო, პირიქით, იღრიალო და დასცინო, ვიდრე მოთმინებიდან არ გამოიყვან, არ გააცოფებ და მერე...
– 17 – მეხსიერება ფოტოგრაფიას წააგავს. ჩვენ კი მთელი სიცოცხლის განმავლობაში სულ იმას ვცდილობთ, რომ ამ ფირზე გადაღებული გამოსახულება არ გამოვამჟღავნოთ.
– 18 – კარგია, რომ ადამიანს ერთი საოცარი თვისება გააჩნია: იგი მხნედ და დაუზარებლად იწყებს ხოლმე საქმეს თავიდან, თუკი იცის, რომ ეს საქმე მნიშვნელოვანია და აუცილებლად უნდა გაკეთდეს.
– 19 – წიგნი ყდით არ უნდა შეაფასო.
– 20 – შენ რა მიეცი ქალაქს, მონტეგ?
ფერფლი!
რას აძლევდა ხალხი ერთმანეთს?
სრულიად არაფერს!
– 21 – ყოველმა ადამიანმა რაიმე უნდა დატოვოს ამქვეყნად.
– 22 – სულერთია რას გააკეთებო, – ამბობდა იგი, – ყველაფერი, რასაც შენი ხელი მიეკარება გადასაკეთებლად, შენვე დაგემსგავსებაო.
– 23 – არ დავივიწყოთ, რომ ჩვენ მხოლოდ მიწის მცირე ფართობი გვეკუთვნის და რომ ბუნებას შეუძლია უკან წაიღოს თვისი ნაბოძვარი. მას სულ ადვილად შეუძლია ჩვენი განადგურება: ერთს შეგვიბერავს და აღგვგვის პირისაგან მიწისა, ან ზღვას მოგვისევს, რათა დაგვიმტკიცოს, რომ არც ისე ძლიერები ვართ, როგორც გვგონია.
– 24 – შეეცადე, დაინახო ცხოვრება. იგი ყოველივე ხელოვნურზე უფრო მშვენიერია. არასოდეს მოთხოვო გარანტია და უშიშროება – ასეთი ცხოველი არ არსებობს, ან თუ არსებობს, ალბათ იმ ზარმაცი მაიმუნის ნათესავია, რომელიც თავდაყირა ჰკიდია ხეზე და მთელ ცხოვრებას ძილში ატარებს. ჯანდაბას იმისი თავი! მაგრად შეარხიე ხე და ის ზარმაცი უკანალით დაახეთქე მიწაზე.
– 25 – ყველაფერს თავისი დრო აქვს – ნგრევასაც და შენებასაც, თქმასაც და ართქმასაც
[Pasuxi][Cit]|