ღმერთო,რატომ-მე?!
bZzziki
14 სექტ 2013, 0:10
-მშვენიერია ცხოვრება.....
-ცხოვრება მშვენიერია.
რამდენჯერ გითქვამს? რა მნიშვნელობა აქვს. ერთხელ მაინც გითქვამს.
მეც მითქვამს და მჯერა,კიდევ ბევრჯერ ვიტყვი. და არასდროს!! დაკვირვებიხარ? არასდროს ვამბობთ,ბედნიერების ჟამს:
-რატომ მაინცდამაინც მე?! 
მაგრამ ყველას ცხოვრებაში, თუნდაც-ერთხელ,დგება წუთი და ვსაყვედურობთ ვიღაცას(სხვადასხვა ადრესატს) რაღაცას,რაც იქნებ სულაც არაა მისი ბრალი.
ასეა ეს.
მოკვდავნი ვართ და გვეპატიება.    
იქნებ არც... მაგრამ ჩვენ ხომ ვ
პატიობთ საკუთარ თავებს. 
ძალიან ძნელია,ვაღიაროთ საკუთარი დანაშაული,ჩადენილი ნებით  თუ უნებლიეთ,და ისიც,რომ მოვლენილი განსაცდელი საზღაურია შენი დანაშაულისა.
და დავიღვრებით ცრემლად და ვსაყვედურობთ დაუსრულებლად . ისევ ვიღაცას ან რაღაცას. 
მთელს ცხოვრებას!მთელს შეგნებულ ცხოვრებას ასე ატარებს ადამიანი და მერე,ბოლო ჟამს ხვდება სიმართლეს. მერე კი...
მერე არავინ იცის,რა ხდება.
-შენ? შენ იცი?!
---------------
bZzziki
14 სექტ 2013, 0:13
ეს არის ჩემი შავიც და თეთრიც და მომიტევეთ შეცდომები,მეძინება
---------------